top of page

Rock Avontuur

En ineens waren er de New Adventures. Een 'alles of niets band' (om met manager Willem Göebel te spreken) uit Oost-Groningen. Ongekunstelde rock, gebracht door drie ervaren, enthousiaste musici: zanger/gitarist Peter Bootsman, bassist Harry de Winter en drummer Henk Torpedo. Met het door Chuck Berry geschreven en later ook door de Rolling Stones opgenomen nummer 'Come on' werd door dit drietal de jaren zeventig krachtig afgesloten en het nieuwe decennium hoopvol begonnen. Als meest belovende groep van vaderlandse bodem, onder de hoede van Golden Earring George Cooymans. 'Are you in for New Adventures' riepen de affiches. Het antwoord is inmiddels bekend. Van 'Come on' werden inmiddels meer dan twintigduizend exemplaren verkocht, deze maand verschijnt de eerste elpee en de agenda staat vol. Peter: 'Het is een jeugddroom, zou je kunnen zeggen. Vroeger stond je met een gitaar voor de spiegel en speelde je dat je voor duizend mensen optrad. Nu is dat uitgekomen en echt, het heeft me een beetje overdonderd.'

Een koude donderdagavond in Winschoten. In huize Bootsman bekijken de drie groepsleden de hoesontwerpen voor de elpee met kritische ogen. Op de achtergrond draaien de basisbanden voor die nieuwe plaat. De opnamen zijn - met een mobiele studio - gemaakt in hun tot repetitieruimte omgebouwde boerderij, ergens in de buurt van het dorpje Veelerveen. Henk probeert de New Adventures-stijl te omschrijven: 'Snelle rock and roll. Recht voor z'n raap. Muziek die voor iedereen logisch is'. Peter: 'Het is gewoon een combinatie van drie individuen. Ik ben altijd bezig geweest met de rock and roll, Harry wat meer met de hard-rock en Henk met de symfonische rock. Tel dat bij elkaar op en je hebt de New Adventures.'

 

Een koude donderdagavond in Winschoten. In huize Bootsman bekijken de drie groepsleden de hoesontwerpen voor de elpee met kritische ogen. Op de achtergrond draaien de basisbanden voor die nieuwe plaat. De opnamen zijn - met een mobiele studio - gemaakt in hun tot repetitieruimte omgebouwde boerderij, ergens in de buurt van het dorpje Veelerveen. Henk probeert de New Adventures-stijl te omschrijven: 'Snelle rock and roll. Recht voor z'n raap. Muziek die voor iedereen logisch is'. Peter: 'Het is gewoon een combinatie van drie individuen. Ik ben altijd bezig geweest met de rock and roll, Harry wat meer met de hard-rock en Henk met de symfonische rock. Tel dat bij elkaar op en je hebt de New Adventures.'

Waarom niet gewoon in de studio aan het werk gegaan? Peter: 'Wij vinden de sfeer erg belangrijk. Zo'n studio is toch een steriele ruimte. Om het zo spontaan mogelijk te laten klinken heen we alles in één keer opgenomen. De rest wordt in 'Wisseloord' gedaan. 'Toch vrij uniek, zo'n werkwijze'. De elpee zal - naast uiteraard 'Come on' en een Beatles-compositie - nummers bevatten van Peter Bootsman en van Harry Rijnbergen (ex-Ro-d-ys), die ook de b-kant van de single 'Back to the pit' heeft geschreven. Een leuke come-back, als het ware. Peter: 'Rijnbergen heeft ontzettend veel goed materiaal. Het is gewoon jammer dat niemand daar iets mee doet. Hij komt bij ons, speelt wat en wij bewerken dat dan weer. In maart gaan we met hem de studio in om drie nummers op te nemen. Misschien wordt er een single van gemaakt. Neen, hij wordt niet onze vierde man. Met z'n drieën voel je elkaar veel beter aan. We hebben het geprobeerd, met vier man, maar dat ging niet. De 'sound' was meteen veel te vol. Een trio is het meest creatief, vind ik.'

 

De groep bestaat nu ruim twee jaar. Waar is men in het begin vanuit gegaan? Peter: 'We hebben alle drie de ervaring dat je met een band eerst een jaar moet repeteren voor je kunt optreden. Eerst een stuk of dertig nummers instuderen, dan pas de planken op. Wij gingen ervan uit dat we zo snel mogelijk voor dat publiek moesten staan, omdat dàt het interessantste is. Toen zijn we begonnen met eenvoudige, snel te leren nummers. Drie akkoorden, standaardrockers en wat dingen uit onze vorige repertoires. Dat sloeg bijzonder in bij het publiek. En voor ons was het lekker spelen. Muziek hoort bij publiek. Er moet zoiets zijn als een wisselwerking.' Henk vult aan: 'Het uitleef-werk, dat vindt het publiek belangrijk. In die zaal staan allemaal 'kids', weet je wel. Jongens en meisjes. Dat swingt. Vind ik de leukste personen om voor te spelen. Weet je, af en toe komt de sfeer uit de jaren zestig terug. Je staat op die bühne, maakt muziek en het publiek gaat méé, heel enthousiast. Terwijl er ook tijden zijn geweest dat iedereen passief zat te kijken, als bij een klassiek concert. Ik kan me enorm uitleven tijdens een optreden. Voel me dan op een andere planeet'. Harry, over zijn achtergrond: 'Ik ben m'n hele leven al met die muziek bezig. Toen de Beatles opkwamen, dacht ik: 'Dat moet ik ook'. Ik heb nooit een andere baan gezocht.' En Peter: 'Toen ik een jaar of veertien was, zag ik Cuby and the Blizzards, the Ro-d-ys, daar kreeg ik een kick van. Veel mensen die naar concerten gaan, identificeren zich met die jongens op dat podium. Zij willen daar ook staan. Nou, de één zet dat door, de ander niet.'

 

Beroemd-worden is het doel waar jullie naar streven? Henk komt met een verhaal over de fiscus, het betere klimaat in België en de mensen die hem op straat lastig vallen. Harry zegt: 'Als je niet beroemd wordt, niet op de hitparade staat, heb je geen geld om redelijke apparatuur te kopen. Voor iemand die hoge eisen stelt aan het geluid kan dat erg vervelend zijn.' Peter: 'Als je een beetje verkoopt en veel wordt gevraagd, stelt je dat in staat om iedere dag met die muziek bezig te zijn. Ik heb, als enige van de drie nog een baan. Maar ik denk dat dàt binnenkort wel veranderd.' De New Adventures heeft nadrukkelijk het stempel gekregen van noordelijke groep. In dat verband is de term 'kleirock' al eens gevallen. Peter over het muzikale klimaat in Groningen: 'We worden steeds onder één noemer gebracht met al die bandjes uit de stad Groningen (Phoney and the Hardcore, White Honey, Nurse etc. red.), terwijl we er geen donder mee hebben te maken. Het enige dat we met ze gemeen hebben, is dat ook wij zijn begonnen in het club-circuit van Groningen. Kroegen die ook na twee uur 's nachts mogen open blijven, mits ze 'levende' muziek brengen. Een leuk oefenterrein voor beginnende bandjes, maar meer ook niet. Het betaalde erg slecht. Als jij niet speelt, neemt de kroegbaas wel een ander. Zo gaat dat. Groningen wordt vaak vergeleken met Den Haag in de regio.

bottom of page